بررسی تاثیر شبکه‌بندی روی ضریب شکل توابع پایه شعاعی در نگاشت داده‌های ناقص بارندگی

از طریق نگاشت داده‌های موجود بارندگی می‌توان به درونیابی و نگاشت داده‌های ناقص بارندگی که اطلاعات بارندگی بدلایلی در آنها ثبت نشده است پرداخت. در این مقاله برای تکمیل داده‌های ناقص ازپنج روش درونیابی مبتنی بر توابع پایه شعاعی در یک محدوده سطح واحد استفاده شده است. برای یافتن روش مناسب درونیابی، مقدار ضریب ثابت کمینه کننده خطا (ضریب شکلC ) طی یک روش اعتبار سنجی بهینه‌یابی از سه نمونه از توابع آزمون که در آن محدوده مورد مطالعه بصورت شبکه‌های مربعی 1/0 متری تا 5/0 متری در مربع با ابعاد واحد انتخاب شده‌اند و در اینجا حکم مشاهدات را دارند، استفاده شده است. با داشتن این ضریب شکل خاص میزان بدست آمده برای تداوم بارندگی محاسبه شده و با کارهای دیگر که در این زمینه انجام شده مقایسه به عمل آمده و به منظور بررسی دقت روش تخمین و انتخاب روش نهائی از روشهای کنترل آماری شامل خطای متوسط مربعی نرمال 1(NMSE)، درصد متوسط خطای تخمین 2(PAEE) و یا مربع ضریب همبستگی3(R2)، استفاده شده است. به صورت عددی نشان داده شده است که میزان بهینه ضریب شکل بستگی به توزیع تعداد ایستگاهها بر روی سطح واحد و نحوه شبکه بندی دارد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که با افزایش تعداد ایستگاه مشاهده‌ای در دامنه مورد نظر اختلاف محاسبات با مشاهدات ( توابع آزمون) بسیار کمتر می‌شود در ادامه مقدار بارندگی در یک ایستگاه خاص کاملا انتخابی در درون دامنه بغیر از ایستگاههای منظم موجود، یعنی ایستگاه واقع درنقطه (35/0,25/0) Z نیز از دو طریق توابع آزمون و محاسبات بدست آمد و نتایج بسیار رضایت بخشی حاصل گردید و پیشنهاداتی برای ادامه تحقیق داده شد.